Thillardon

Thillardon | Paul Henri Thillardon

Tot de jongste wijnbouwers in de Beaujolais behoort Paul Henri Thillardon (32). Samen met zijn zus Aude (kantoor) en broers Jean Babtist (wijngaard) en Charles (mede vennoot), bestuurt hij een 12 hectaren groot wijndomein in het wijndorpje Chénas.

Ze huurden hun eerste wijngaard, die ze biologisch verbouwden. Toen zij in 2008 het perceel konden kopen, waren ze direct biologisch gecertificeerd. In 2012 kochten ze de ‘climat’ (wijngaard) Chassignol, pal achter het huis in de steile heuvels. Inmiddels hebben ze ruim zes jaar het biologisch-dynamische certificaat.

Het terras van het domein Thillardon biedt een weids uitzicht op de wijngaarden van St. Amour en Julienas. In de verte zie je zelfs de wijngaarden van Bugey, de Jura en de majestueuze Alpen. De grond waarin de Gamay wijnstokken van Paul Henri staan, is tussen de 250 en 350 miljoen jaar oud. Het bestaat voornamelijk uit roze graniet en kwarts. Sommige percelen bestaan uit een diepbruine kleiachtige ondergrond, ‘manganaise’ genaamd.

Biologisch groeit

Het Beaujolaisgebied werd lange tijd gedomineerd door ongekende productiecijfers. De oudere generatie begrijpt niet hoe de jonge garde het hoofd boven water weet te houden met wijnbedrijven van 5 tot 15 hectaren groot en opbrengsten per hectare van maar 35 hectoliter. In ‘hun’ tijd was de schaal vele malen groter en de opbrengsten vaak het dubbele.

Gestimuleerd door het succes van visionaire wijnbouwers als Jean-Louis Dutraive uit Fleurie en Marcel Lapierre uit Morgon, grijpt nu het biologisch werken steeds sneller om zich heen. Het zijn meestal de jonge wijnbouwers die de stap wagen van conventioneel naar biologisch.

Paarden

De jonge garde zoekt elkaar op om wijnbouwzaken te bespreken. Zo zijn er regelmatig diners waarbij wijnmakers als Bonne Tonne (Morgon), Cornin (Mâcon) en Thillardon (Chénas) menig goede fles samen openen om elkaars mening te toetsen. Daarnaast wisselen ze informatie uit over het gebruik van paarden in de wijngaarden. Dat lijkt eenvoudig, maar dat is het beslist niet. In de land- en tuinbouw is men het werken met paarden grotendeels verleerd. Marcel Grillet (Morgon) leent zijn paarden daarom uit aan Thillardon om te oefenen.

Slanke, elegante wijn

Paul Henri maakt per jaar gemiddeld zo’n 40.000 flessen. Dat lijkt veel, maar het is een druppel op de gloeiende plaat van de totale productie in het Beaujolaisgebied van een slordige 190.000.000 flessen, heel veel nullen! Zelf zegt Paul Henri dat hij 98% van de tijd in de wijngaard werkt en maar 2% in de kelder. Vroeger werden alle geplukte druiven ontdaan van hun steeltje en vond de gisting plaats bij circa 20 graden Celsius. Sinds 2015 gaan complete trossen de gistingskuipen in en houdt men de temperatuur laag; zo’n negen graden. Hierdoor verloopt de gisting zo langzaam dat het fruit prachtig in de wijn bewaard blijft. De Chénas van Thillardon is dan ook geen grote, forse wijn, maar juist slank, verfijnd en elegant. Paul Henri wordt hierin geadviseerd door Jacques Nieupoort. De man die ook de wereldberoemde Henri Jayer en de eerder genoemde Marcel Lapierre bijstaat met advies.

Valdruk

In de kelder blijft het ‘manipuleren’ van het fruit tot een absoluut minimum beperkt. Er komt geen pomp aan te pas. Al het sap en de jonge wijn wordt middels zwaartekracht verplaatst, ‘valdruk’ genaamd. Door de koele vergisting duurt dat procedé overigens aanzienlijk langer dan elders. Bij Thillardon duurt de gisting gemiddeld een volle maand. Elders is dat een week.

De druiven gisten volgens de techniek ‘Maceration Carbonique’. Hierbij weken de druiven in het sap onder een beschermende deken van koolzuurgas. De gisting gaat pas echt los als de deksel van de gistingstank wordt geopend en er zuurstof bij kan komen. Opvallend hier is het ontbreken van sulfiet tijdens het wijnmaken. Uiteindelijk wordt er slechts 15 milligram gebruikt tijdens het ‘oversteken’ van de jonge wijn van de ene tank naar de andere.

Hout

Is de wijn eenmaal gereed dan rijpt een deel ervan in stoere betonnen ‘cuves’. Een ander deel rijpt in eiken vaten van 225 liter (van tonnelerie Remond) of in ‘demi muids’ van 500 liter, gemaakt door vatenmakers als Sequin Moreau of François Frères. Dit geeft de wijnen een vrouwelijke stijl.

Er zijn wijnen van verschillende wijngaardpercelen die niet met elkaar worden gemengd. Wijngaarden als Les Blémonts, Les Carrières of Chassignol bezitten allen een geheel eigen karakter. Het zijn meesterlijke wijnen.